AŞK YAKAR TEKRAR TEKRAR YA DA BİR KEZ ZİRA SEN ÇOKTAN ÖLMÜŞSÜNDÜR!

aşk yakar,çıra gibi yanarsın koynunda.avuçlarını yüzüne kapatır,alevlerinden koruduğunu sanırsın kendini,ama kalbin açıktadır,ilk ordan başlar kor alev almaya,çığlık atarsın,kimse duymaz seni,zira sen çoktan ölmüşsündür,geçmişin gölgesinde...unututrsun,unuttuğunu sanırsın,ama yaramz bi çocuk gibi peşindedir geçmişin,hani o aşk var ya hani o çok sevdiğin sevgili var ya perdesini araladığında alevlerin,gözyaşından örülü bir duvar gibi çarpar geçmişin yüzüne,söyle dersin,susma konuş ey sevgili,bu kadar mı sevdin beni, ne kadar sevdin,konuş bu kadar mı,sayamadığın yıldızlar bittimi,sonumu geldi çöllerde ki kumların,ya martılar fırtınalı deniz de termi ettiler sevdalarını,mavi sularını,  susma ben gözyaşlarımdan örerken bu geceyi ufuklarda,sen rüyanda ayırırmısın ellerini gözlerimden,ey sevgili  ne kadar sevdin,söyle ne kadar;bibaşıma taşırken bu kahroluşu söyle sen ne kadar yandın,iiçin cız ettimi sesimi duyarken,ya gözlerin ,doldumu uzaklara dalıp,dudakların aralanmaz oldumu seninde nefesin kesildi mi sevdiğine,seninde yüreğin titredimi ya rüzgar çarptıkça başın döndümü yalnızlığına,gecenin ıssızlığında üşüdün müsende,sende özledinmi affettinmi,söyle sevgili affedecek kadar sevdin mi,ne kadar söyle...