pişman değilim!

ben yaşamaya değil
ölmeye sevdim
ben gülmeyi değil
ağlamayı seçtim
bile bile attım kendimi ateşe
pişmanmıyım
değilim
hatta çoğunuzun aksine şanslıyım
hamurum çamurdandı belki ama
ben aşk ateşiyle piştim

aşk en büyük imandır derler...

ine ağlıyorum bak
söz vermiştim oysa
birdaha ağlamak yok demiştim
affet
olmadı
her yağmur yağışında
gözlerin düştü aklıma
bir damla gözyaşına sığındım sağanakta
bir tek Allah tan medet umdum
hayırsız bir kulmuşum, o kadar dua ettim
dönmedin bana
aşk en büyük iman dır derler
sen yarimmm
sen benim canımmm
sen imanımdın
beni dinden çıkarmak sana mı kalmış
avuç açtım sana
göklere,toprağa,dünüme avuç açıyorum bu gece
nolur yüreğimi,imanımı geri ver bana...
dayanamıyorumm,dön bana...

meğer tüm düşüşlerim sanaymış...

üştüm
dizlerim kanıyor
düştüm
çocuk yüreğim sızlıyor
hiçbiri koymuyor da
sen giderken ve ben bakarken ardından
ve...ve bir bir söken seni gözlerimden
o rüzgar...ve o yağmur
unutturmuyor ki seni bana
en büyük düşüşüm sende gizliymiş meğer
öldürmeyen,süründüren cinsten hani...
dermanı kalmadı paramparça hayalimin
yarım yamalak hatırlıyorum kendimi
en büyük anılarım sende gizliymiş meğer
evet düştüm işte
bileğim burkuldu üstelik
hem sığınacağım,kucağına uzanacağım sarıp sarmalayacak beni, kimse de kalmadı
hep sende gizliymiş meğer sığınaklarım
ve...ve ben sende gizliymişim meğer,tüm düşüşlerim bir sanaymış....